En het blijft precies groeien... Iemand nog ideetjes?

Ik begon spontaan te verzamelen op dit prachtig strand. Vertragen, zoeken en puzzelen. Zo dankbaar voor de tijd en ruimte. Voor de adempauze. Voor het mogen en kunnen genieten van samen zijn, ontdekken en creëren.

De missionarishouding? Niets voor padden en kikkers! Zij kiezen voor de amplexus: het mannetje klampt zich stevig vast aan het vrouwtje en laat niet meer los… soms uren of zelfs dagen niet! En zo mag mevrouw Pad haar meneertje overal mee naartoe slepen. Romantisch? Of gewoon lekker makkelijk? Wat denk jij? Lijkt het je wat?

Een prachtige reminder van een klant: "Neem dat maar van mij aan dat ik genoten heb van jouw tantramassage!!! Ik had de rest van de dag echt een zalig gevoel. Zelfs vrijdag en zaterdag nog, was ik buitengewoon opgewekt en 'gelukkig'." Bij een tantramassage draait het niet alleen om ontspanning, maar ook om het opladen van je energie, het vinden van balans en het verhogen van je vitaliteit. Door je s*ksuele energie bewust op te laden, geef je jezelf de kracht om je lichter, energieker en meer in verbinding met jezelf te voelen. De positieve effecten kunnen dagenlang doorwerken, en geven je een blijvende staat van geluk en welzijn.

We zijn momenteel in de vastenperiode, een tijd van bezinning en zuivering voor miljoenen christenen en moslims. Dit proces raakt niet alleen het lichaam, maar ook de geest en het hart. In Tantra draait alles om bewustzijn en aanwezigheid – en vasten kan een krachtige manier zijn om dat te verdiepen. De voorbije maan(d) haalde ik de mosterd bij zowel het Christendom en de Islam. Ik dronk geen koffie, minimaliseerde suiker, en at –op 3 dagen na- ook niet tussen zonsopgang en zonsondergang. Door die combinatie bleef ik bij de essentie van vasten, zonder overdaad. Het bracht me • 𝗱𝗶𝗲𝗽 𝗴𝗲𝗻𝗶𝗲𝘁𝗲𝗻. Die eerste hap in de voorbije maand was vaak magisch. Ik vertraagde, proefde intenser en kauwde bewuster. • 𝗱𝗮𝗻𝗸𝗯𝗮𝗮𝗿𝗵𝗲𝗶𝗱voor de overvloed in mijn leven en 𝗺𝗲𝗱𝗲𝗱𝗼𝗴𝗲𝗻 met wie het met minder moet doen. Want de honger bracht me vermoeidheid en koude en mijn brein werkte minder helder. • meer in contact met mijn 𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝗲𝘀. Gevoelens die normaal door eten (of snoepen

Stel je voor: de deur naar vrijheid staat open, maar toch durf je niet. Herkenbaar? Onze nieuwe kipjes weten er alles van. Na een dag en nacht wennen in hun hok, kregen ze vanochtend de kans om hun nieuwe ren te verkennen. Enthousiast ging ik elk half uur kijken… Zouden ze al naar buiten durven? Maar nee. Ik hoorde gerommel, een vleugelslag, wat geschuifel… maar niemand die zich buiten waagde. Angst hield hen tegen. Pas rond 18u stak de eerste dappere haar kopje naar buiten. Ze keek, twijfelde, zette een ministapje, en nog één... Met ministapjes zette ze voorzichtig haar eerste passen in de avondschemering. Hoe vaak doen wij hetzelfde? De vrijheid ligt binnen handbereik, maar toch blijven we waar we zijn. Wat helpt jou om om moedige stappen te zetten?