Inspiratie

Het heeft lang geduurd voor ik dat idee kon loslaten. Stapje voor stapje, door kleine en grote ervaringen, kon ik dat beeld ombuigen. Eén zo’n moment was toen ik een jaar of 25 was. Een vriend nam op een uitstap een paar foto’s van me. Toen ik ze later zag – pre-digitaal tijdperk, dus échte afgedrukte foto’s – dacht ik eerst vooral: Amai, hij is écht een goede fotograaf. Want hoe kon ik er zo uitzien?

Maar tegelijk was er een sprankel in mijn hoofd. Een minigedachte die fluisterde: 𝘔𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘸𝘦𝘭 𝘮𝘰𝘰𝘪𝘦𝘳 𝘥𝘢𝘯 𝘫𝘦 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘥𝘦𝘯𝘬𝘵? Dat idee ben ik steeds meer beginnen voeden. En als iemand me nu zegt dat ik mooi ben? Dan kan ik dat alleen maar volmondig beamen.

Ik ben zo dankbaar dat ik metVeer & Vlammensen mag begeleiden om zichzelf en hun lichaam graag te zien.

𝗪𝗮𝗻𝗻𝗲𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗯 𝗷𝗶𝗷 𝗷𝗲 𝗮𝗹 𝗲𝗲𝗻𝘀 𝗲𝗰𝗵𝘁 𝗺𝗼𝗼𝗶 𝗴𝗲𝘃𝗼𝗲𝗹𝗱?

Met speciale dank aan @vincent vergracht voor de foto's, mijn mama en alle andere mensen die me mijn schoonheid hebben leren zien.

José part 1 (5 november 2024)

De ochtend start lastig. Mijn lijf werkt tegen en het is even zoeken hoe ik de dag aanpak.

Ik wil naar een stadje 50 km verder en sleep mezelf met mijn zware rugzak naar het station om daar vast te stellen dat de trein me er niet kan brengen. Verder sleurend naar een punt om te liften. Zonder succes.

De enige auto die stopt, biedt me aan om te brengen,… in ruil voor seks. Niet dus. De moed zakt me in de schoenen, zeker als een voorbijganger me erop wijst dat dit gewoonweg niet de plek is. Ik besluit nog 10 auto’s te wachten voor ik me mezelf terug oppak.

En hopla. Er stopt een oudere man, gezapig en vriendelijk. Hij biedt aan om niet langs de autostrade te gaan, maar langs de landelijke wegen zodat ik het binnenland kan bewonderen.

Ik ben blij, mijn zenuwstelsel ontspant. De zon schijnt, ik rijd door mooie wegen, op weg naar avontuur en in aangenaam gezelschap. We babbelen in een combi van Portugees, Spaans en Engels over zijn nakend pensioen waar hij zo tegen opziet, over zijn zoon, over wat hij kent in België, over het leven.

Alles is goed. Ik ontspan helemaal terwijl ik geniet van het uitzicht. Ik voel me veilig en bedenk wat voor een gelukzak ik toch ben. Ik sluit mijn ogen en bedenk dat het kan. Dat het veilig is.

Als ik na een paar minuten dommelen mijn ogen open, gaat het fout.

De chauffeur met een hand aan het stuur, met zijn andere hand zichzelf aan het bevredigen. Ik reageer fel en kordaat. De auto stopt, ik spring eruit.

En daar sta ik dan, in the middle of nowhere, in shock, nog niet goed begrijpend wat er precies gebeurde.

In een volgende post deel ik over de impact van deze situatie.

José part 2 

En uiteraard, ik ben ok. Het had veel erger kunnen zijn. En toch bleef het een paar dagen in mijn kleren hangen.

Ik deel hier over de impact, omdat ik geloof in delen in kwetsbaarheid en dat ik hoop dat herkenning hierin anderen kan helpen.

1. Onveiligheid. Ik dacht ik veilig was en dat bleek niet zo te zijn. Dat bracht me bij een gevoel van onveiligheid dat een paar dagen bleef hangen. Bij een wandeling diezelfde dag met iemand die ik ontmoette, betrapte ik mezelf erop dat ik om de paar minuten omkeek om te checken of hij niet aan het masturberen was tijdens de wandeling. Het was een behoorlijk steile klim op een rotsig, smal padje, dus dat zou echt geen aanrader geweest zijn. Hoewel mijn ratio het onzin vond, kon ik de gedachte niet loslaten.
   Waar ik de nacht ervoor nog bijna naakt geslapen had in mijn hostel, sliep ik de nachten erna volledig aangekleed. Klaar voor actie, klaar om te vluchten of te vechten. Interessant ook hoe het gevoel van onveiligheid zich uitbreidde. Plots was er niet alleen de angst voor seksueel overschrijdend gedrag, maar ook voor diefstal. Ik was meer op mijn hoede, alerter, en voelde minder vertrouwen.

En laat dat vertrouwen in de wereld en in mensen nu net een van mijn kwaliteiten zijn. Mijn open blik en hart zorgt ervoor dat mensen zich veilig en welkom voelen bij me. Het was zo pijnlijk om te ervaren dat dit even minder was.

1. Fysieke en psychische stress. Ik sliep de dagen erna opmerkelijk slechter. Ik lag vaker wakker en een kamergenoot was wakker geworden door mijn “Stop, niet doen” uit mijn dromen. Het beeld van de scène kwam ook heel vaak terug voor mijn ogen die eerste dagen.
2. Schaamte. Hoewel ik weet dat ik dit niet uitgelokt heb ervaarde ik toch een licht gevoel van schaamte en bezorgdheid voor oordeel. Ik merkte bij mezelf opluchting dat ik dat ene kleedje aanhad met lange mouwen, zonder decolleté. Zodat ik voor mezelf (en anderen) kon verantwoorden dat mijn kledingstijl dit niet had veroorzaakt.
3. Isolatie. Ik trok me hierdoor wat terug en had weinig behoefte om (hierover) te communiceren met het thuisfront. Ook toen ik vrienden in mijn armen kon sluiten, duurde het enkele dagen voor ik het kon delen.

José part 3

Wat nu?

Intussen zijn we een week verder, en ligt het al even achter me. De bovenstaande reacties zijn gezakt en ik voel me terug in mijn kracht, met open hart. Wat hielp me om te herstellen?

1. Ik vertelde de situatie diezelfde dag nog aan een aantal mensen onderweg.
2. Breathe, move, sound. Die eerste dagen heb ik veel gezucht en bewogen, om de spanning uit mijn systeem te laten vloeien.
3. Veiligheid. Warme knuffels, vertrouwd gezelschap. Ik zocht het gezelschap op van mensen die me deugd doen en graag zien.
4. Aangifte doen Het heeft me een paar dagen gekost om aangifte te doen. Eerlijk, ik wilde het gewoon zo snel mogelijk vergeten. Geen zin in victimblaming of minimalisering. Geen zin om mijn vakantietijd daaraan op te offeren. En toch voelde het als het juiste om te doen. Door aangifte te doen van grensoverschrijdend gedrag draag ik bij aan de zichtbaarheid van de problematiek wat kan leiden tot beleids- en gedragsveranderingen. Als José dit blijft doen, en er meerdere vaststellingen zijn, vergroot dat de kans op vervolging en verkleint het de kans op volgende feiten.
5. Ten slotte besloot ik om hier open over deze ervaring te delen. Enerzijds om het taboe te doorbreken en anderen te laten voelen dat ze niet alleen zijn. Daarnaast hoop ik op deze manier het bewustzijn te verhogen rond de impact van grensoverschrijdend gedrag.  

Stay Safe!

Ruth