Stel je voor: de deur naar vrijheid staat open, maar toch durf je niet. Herkenbaar? Onze nieuwe kipjes weten er alles van.
Na een dag en nacht wennen in hun hok, kregen ze vanochtend de kans om hun nieuwe ren te verkennen. Enthousiast ging ik elk half uur kijken… Zouden ze al naar buiten durven? Maar nee. Ik hoorde gerommel, een vleugelslag, wat geschuifel… maar niemand die zich buiten waagde. Angst hield hen tegen.
Pas rond 18u stak de eerste dappere haar kopje naar buiten. Ze keek, twijfelde, zette een ministapje, en nog één... Met ministapjes zette ze voorzichtig haar eerste passen in de avondschemering.
Hoe vaak doen wij hetzelfde? De vrijheid ligt binnen handbereik, maar toch blijven we waar we zijn.
Wat helpt jou om om moedige stappen te zetten?