Dank je voor de vele warme reacties op mijn vorig bericht. Ik ben helemaal ok! Mede dankzij de open armen en warme harten van vrienden waar ik een paar dagen later kon landen. Ik besef ook heel goed dat het veel erger had kunnen zijn.
En toch bleef het een paar dagen in mijn kleren hangen.
Ik deel hier over de impact, omdat ik geloof in delen in kwetsbaarheid en dat ik hoop dat herkenning hierin anderen kan helpen.
1. 𝗢𝗻𝘃𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴𝗵𝗲𝗶𝗱. Ik dacht ik veilig was en dat bleek niet zo te zijn. Dat bracht me bij een gevoel van onveiligheid dat een paar dagen bleef hangen. Bij een wandeling diezelfde dag met iemand die ik ontmoette, betrapte ik mezelf erop dat ik om de paar minuten omkeek om te checken of hij niet aan het masturberen was tijdens de wandeling. Het was een behoorlijk steile klim op een rotsig, smal padje, dus dat zou echt geen aanrader geweest zijn. Hoewel mijn ratio het onzin vond, kon ik de gedachte niet loslaten.
Waar ik de nacht ervoor nog bijna naakt geslapen had in mijn hostel, sliep ik de nachten erna volledig aangekleed. Klaar voor actie, klaar om te vluchten of te vechten. Interessant ook hoe het gevoel van onveiligheid zich uitbreidde. Plots was er niet alleen de angst voor seksueel overschrijdend gedrag, maar ook voor diefstal. Ik was meer op mijn hoede, alerter, en voelde minder vertrouwen.
En laat dat vertrouwen in de wereld en in mensen nu net een van mijn kwaliteiten zijn. Mijn open blik en hart zorgt ervoor dat mensen zich veilig en welkom voelen bij me. Het was zo pijnlijk om te ervaren dat dit even minder was.
2. 𝗙𝘆𝘀𝗶𝗲𝗸𝗲 𝗲𝗻 𝗽𝘀𝘆𝗰𝗵𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝘀𝘁𝗿𝗲𝘀𝘀. Ik sliep de dagen erna opmerkelijk slechter. Ik lag vaker wakker en een kamergenoot was wakker geworden door mijn “Stop, niet doen” uit mijn dromen. Het beeld van de scène kwam ook heel vaak terug voor mijn ogen die eerste dagen.
3. 𝗦𝗰𝗵𝗮𝗮𝗺𝘁𝗲. Hoewel ik weet dat ik dit niet uitgelokt heb ervaarde ik toch een licht gevoel van schaamte en bezorgdheid voor oordeel. Ik merkte bij mezelf opluchting dat ik dat ene kleedje aanhad met lange mouwen, zonder decolleté. Zodat ik voor mezelf (en anderen) kon verantwoorden dat mijn kledingstijl dit niet had veroorzaakt.
4. 𝗜𝘀𝗼𝗹𝗮𝘁𝗶𝗲. Ik trok me hierdoor wat terug en had weinig behoefte om (hierover) te communiceren met het thuisfront in België. Ook toen ik vrienden in mijn armen kon sluiten, duurde het enkele dagen voor ik het kon delen.