๐๐ฒ๐ป ๐น๐ฒ๐น๐ถ๐ท๐ธ ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ฑ๐ท๐ฒ.
Zo voelde ik me. En ja, mijn mama zei dat ik mooi was, maar dat was zo wat haar ouderlijke plicht. Mijn eerste liefje? Tjahโฆ die zag gewoon niet zo goed. En zo had ik altijd wel een argument klaar dat me bevestigde in het vastgeroeste idee dat ik niet aantrekkelijk was.
Het heeft lang geduurd voor ik dat idee kon loslaten. Stapje voor stapje, door kleine en grote ervaringen, kon ik dat beeld ombuigen. Eรฉn zoโn moment was toen ik een jaar of 25 was. Een vriend nam op een uitstap een paar fotoโs van me. Toen ik ze later zag โ pre-digitaal tijdperk, dus รฉchte afgedrukte fotoโs โ dacht ik eerst vooral: Amai, hij is รฉcht een goede fotograaf. Want hoe kon ik er zo uitzien?
Maar tegelijk was er een sprankel in mijn hoofd. Een minigedachte die fluisterde: ๐๐ช๐ด๐ด๐ค๐ฉ๐ช๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ ๐ซ๐ฆ ๐ธ๐ฆ๐ญ ๐ฎ๐ฐ๐ฐ๐ช๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ข๐ฏ ๐ซ๐ฆ ๐ป๐ฆ๐ญ๐ง ๐ฅ๐ฆ๐ฏ๐ฌ๐ต? Dat idee ben ik steeds meer beginnen voeden. En als iemand me nu zegt dat ik mooi ben? Dan kan ik dat alleen maar volmondig beamen.
Ik ben zo dankbaar dat ik met Veer & Vlam mensen mag begeleiden om zichzelf en hun lichaam graag te zien.
๐ช๐ฎ๐ป๐ป๐ฒ๐ฒ๐ฟ ๐ต๐ฒ๐ฏ ๐ท๐ถ๐ท ๐ท๐ฒ ๐ฎ๐น ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ ๐ฒ๐ฐ๐ต๐ ๐บ๐ผ๐ผ๐ถ ๐ด๐ฒ๐๐ผ๐ฒ๐น๐ฑ?
Met speciale dank aan @vincent vergracht voor de foto's, mijn mama en alle andere mensen die me mijn schoonheid hebben leren zien.